Dahlia Pessemiers Benamar (1975) is actrice en theatermaker. Ze studeerde in 1998 af aan Studio Herman Teirlinck en acteerde bij Tg STAN, De Roovers, Walpurgis, Toneelhuis, hetpaleis, Arne Sierens, Manah De Pauw, Karlijn Sileghem... Met haar solo MozaIK startte in 2010 haar eigen maakparcours onder Dunia vzw, goed voor muziektheatervoorstellingen als Secret Gardens, Mamba en Boom Toudou, en stadsprojecten als Heim en Shanti Shanti. Voor hetpaleis maakte ze in 2013 Baba en in 2016 werd ze deel van Action Zoo Humain (o.a. De Waarheidscommissie, Amnes(t)ie en Dihya). Rode draden door haar werk zijn verschillende talen en muziekstijlen en docutheater. Daarnaast acteerde Dahlia in tv-reeksen, kortfilms en films (o.a. De Ridder), geeft ze inclusieve workshops en stond ze in de zomer van 2021 op TAZ en de Zomer van Antwerpen met haar solo De eerste keer (MOMENT). Haar artistieke interesse voor de dovenwereld ontwikkelde ze sinds 2018 dankzij een onderzoeksbeurs, o.a. resulterend in de voorstelling Kukunor met een mix van gesproken en Vlaamse gebarentaal.

Sandra Delgadillo (1982) is danseres en choreograaf, met extra skills in martial arts, Thai massage, jazz zang, hiphop en latin dance. Van 2000 tot 2004 studeerde ze Contemporary Dance and Choreography aan het Hoger Instituut voor Dans in Lier, waarbij ze meedanste in Scratching the Inner Fields van Wim Vandekeybus. Later volgden creaties van onder meer Iris Bouche, Keski'espace, Benjamin Vandewalle, AMORA studio New York, Sidi Larbi Cherkaoui & Damien Jalet. Met Dahlia Pessemiers Benamar deelde Sandra in 2019 het podium in Dihya (hetpaleis & Action Zoo Humain). In eigen land verzorgde ze de choreografie van onder meer DagDag (Marieke Van Leeuwen in hetpaleis), Apekool met Frietjes (met Marie De Corte voor Villanella), Schrijven zonder woorden (Hussein Al-Khalidi) en Als we dansen zal oma niet sterven (Zomer Van Antwerpen & Madam Fortuna). Internationaal maakte ze Matchbox & Fire in La Paz, Bolivia. Van inclusiedans en bewegingscoaching voor een videoclip van Hooverphonic tot een hele rist workshops en projecten in kunsteducatieve en onderwijscontexten: Sandra is van vele markten thuis en heeft zich bekwaamd in een bewegingsalfabet dat iedereen meteen begrijpt.  

 Tomas Pevenage (1990) is een fysiek acteur die met grote liefde voor cabaret, travestie en burlesk de achterpoortjes van de samenleving opzoekt en er poëtische verhalen vindt en vertaalt naar beeldende scènes. Op het scherm speelde hij de duivel in In the Palace (Nelson Polfliet) en Mijn vader is een saucisse (Anouk Fortunier). Sinds zijn afstuderen vond hij aansluiting bij verschillende gezelschappen. Zo was hij te zien bij Studio Orka (Inuk), Bronks (Cover up), BXL Wild (Backstage), Theater Antigone (Cerebripaptor), Monty (No use for binoculars), Cie Iceberg (Frisko en creme glacee), Kak Brussel, Silence Radio (Kukunor)... Daarnaast werkte hij aan verschillende inclusieve voorstellingen en stond hij samen met Dahlia op scène in onder andere de voorstelling ‘Move’ in regie van Caroline Rottier.

Max Greyson (1988) is dichter, performer en theatermaker. In 2015 werd hij vice-kampioen Poetry Slam van Nederland en bij De Arbeiderspers verschenen zijn poëziebundels Waanzin went niet (2016) en Et Alors (2019) en zijn debuutroman Een waarschijnlijk toeval (2021). Sinds 2019 is Max ook huisdichter van CC De Kern. Verder is hij artistiek lid van Un-Label Performing Arts Company, dat inclusieve internationale danstheatervoorstellingen produceert. Voor de Europese producties Verfluchtigung, L, Gravity en Re:Construction werkte hij samen met dansers, muzikanten en acteurs met en zonder beperkingen en ontwikkelde hij een methodiek rond inclusief muziektheater, goed voor opvoeringen in Duitsland, Turkije, Italië, Griekenland en België. Max werkt aan het Antwerpse Conservatorium als artistiek onderzoeker aan de artistieke integratie van audio-descriptie voor blinden en slechtzienden in muziektheater. En hij is sinds 2014 artistiek en zakelijk leider van ARType vzw, een muziektheatergezelschap met feeling voor spoken word.

Sibren Hanssens (1974) is decor- en lichtontwerper en fotograaf, met een koksdiploma en ervaring met gebarentaal in zijn binnenzak. Van 1998 tot 2007 werkte hij als toneelmeester bij hetpaleis en sinds 2016 is hij technisch productieleider bij Guy Cassiers in Toneelhuis, tot in de Scala van Milaan. Ook bij BAFF, Opera Ballet Vlaanderen en Wintervuur nam hij technische en productionele functies op. Als freelance lichtontwerper heeft hij sinds 1992 in de podiumkunsten en de muziek samengewerkt met o.a. Eisbär*, Theater STAP, DAAU, Stichting Soap, Lodewijk/Louis, Needcompany, Le Concert Olympique, Ensor strijkkwartet, Koudvuur, Jean Blaute & Erik Melaerts… Hij ontwierp ook decors voor Echo vzw, King Dalton, Kinepolis Brussel, Caroline Rottier, Tomorrowland… en deed techniek en stagemanagement voor Reizen Jihad, Monty, Dimitri Leue & Warre Borgmans, Peeping Tom, hetpaleis, Klein Verzet… Ook expo’s bij het Vredescentrum en Het Vlasmuseum kleedde hij aan, net als de film Iron Sky 2. Creatief bouwen, licht maken, technische en productionele ondersteuning: het is Sibrens lange artistieke leven. Met Dahlia Pessemiers Benamar werkte hij samen voor haar solo MozaIK.

Valéry Warnotte (1977) is Belgisch acteur en regisseur. Hij studeerde kunstgeschiedenis aan de Katholieke Universiteit van Leuven. Later volgde hij een theateropleiding aan Ecole Florent in Parijs. Warnotte heeft een eigen theatergezelschap L’Intervention, waarmee hij een podium gaf aan Claudel, Genet, Feydeau, Jarry met Ubu Roi en Marcel Schwob. Daarnaast voerde hij theaterstukken op die geschreven werden door Franse hedendaagse schrijvers zoals Valère Novarina, Régis Jauffret en Pierre Notte. In de Verenigde Staten is Warnotte actief in universiteiten en met theatergezelschappen. Voor het bekroonde theatergezelschap Trap Door Theatre in Chicago, maakte de regisseur verschillende voorstellingen. Me Too I’m Catherine Deneuve en Regarding The Just van Albert Camus werden gemaakt in de Verenigde Staten en gingen vervolgens op tournee in Frankrijk. In New York en Parijs maakte hij Words to Animals, een Arabische en Engelse bewerking van Novarina’s bekende werk. Warnotte is ook lid van theatercollectief DEREZO. Het collectief daagt de kijker uit om kritisch te denken en ziet theater als een middel om een politiek verschil te maken. Warnotte regisseerde voor DEREZO Microfictions en Les Habitants, waarvoor veel acteurs en burgers ingeschakeld werden, en was acteur in La Tempête, La Plus Petite Fête Foraine du Monde en Alice de L’Autre Côté. Sinds 2020 is hij artist in residence in Le Manège in Maubeuge (FR) . In België speelt hij in de NTGent-producties Yellow en Red - The Sorrows of Belgium, een trilogie van Luk Perceval. Sinds 2022 sluit Warnotte zich aan bij de makersploeg van Silence Radio.

Elena Evstratova (1976) is een dove actrice opgegroeid en geboren in Siberie. Sinds 2018 woont ze in Lochristi (Gent). Zij behaalde haar diploma master of arts aan het conservatorium van Moskou. Ook haalde ze  haar diploma in de Algemene Kunsten met als hoofdvakken literatuur, kostuum en theatergeschiedenis van Rusland en Europa. Van 2000 tot 2018 werkte ze als professionele actrice in zowel het jeugdtheater als in het reguliere theater. Verder specialiseerde ze zich als dove actrice in het theater van de gezichtsuitdrukkingen en gebaren, dans en comedy. Ook gaf ze jaren theaterlessen aan dove kinderen. Tijdens haar professionele acteerperiode in Rusland was ze vaak in het buitenland te zien. Ze toerde door Duitsland, Praag, Japan, USA, Turkije, Mongolië, Oekraïne en doorheen Rusland.

Serge Vlerick (1972) is een dove acteur die voor het eerst kennis maakte met het professionele podiumlandschap door zijn bijdrage aan de productie ‘Wolf’ van Alain Platel (2002). Sindsdien is de drive om professioneel acteur te worden niet te stoppen. Hij zet zich in voor doof bewustzijn in verschillende theaterhuizen zoals Voo?uit en NTGent. Hij speelde en maakte jeugdtheatervoorstellingen en was acteur in de voorstelling Kukunor. Naast het podium is Serge leraar VGT voor horenden en anderstalige gebarentaligen en tolkt hij het nieuws.

Yara De Coninck (2001) behaalde haar filmdiploma aan het Narafi School of Arts en is bezig met videografie, fotografie, (sociale media) communicatie, productie en schrijven.